Otaczają nas nowoczesne technologie, inteligentne urządzenia. Jak to wpływa na człowieka rozwój człowieka? Przed erą telefonów komórkowych pamiętaliśmy zazwyczaj kilka numerów do najbliższych – dziś wyręcza nas pamięć komórki. Narząd nieużywany zanika, tak głosi teoria. Jeśli zastosujemy ją do ćwiczenia pamięci, konieczności rozwiązywania problemów, to możemy dostrzec spore zagrożenie. Może jednak ćwiczymy umysł zapamiętując inne fakty? Mam pewne obawy obserwując dzieci. Prostym przykładem jest nauka pisania. Sztuka kaligrafii wymaga cierpliwości, dokładności i wyćwiczonej ręki. Nasze dzieci mają wyćwiczone kciuki od pisania SMS, są w ciągłym biegu, gry na telefonach uczą ich agresywnych i błyskawicznych reakcji na bodźce. Jeśli już coś zapamiętują to tylko na chwilę. Wirtualny świat staje się dla nich rzeczywistością. Kiedy przeglądam zeszyty naszego dziecka jestem przerażony – litery, wyrazy, zdania to chaos… Charakter pisma potrafi odzwierciedlać nastrój piszącego – wygląda na to, że nasze dziecko żyje w nieustannym pędzie.
Nasza córka kilka dni temu dostała telefon, po kilku dniach zaczynam żałować tej decyzji. Dziś jestem pewien, że mam ostatnią szansę, aby przez te wakacje pokazać jej inny świat, ten realny, który nas otacza jest ciekawszy. Niech telefon stanie się znowu urządzeniem do komunikacji, a nie najbliższym przyjacielem, bez którego nie potrafimy się obejść. Wyzwanie tym trudniejsze, że poligonem doświadczalnym będzie miasto, nie muszę nikogo przekonywać, że od kilku lat i tutaj zmierzamy raczej w kierunku pogłębiającego się chaosu.
