GŁOGÓW miasto o bogatej historii. Praktycznie zrównane z ziemią w czasie Drugiej Wojny Światowej. W nienaruszonym stanie ocalało bardzo niewiele budynków, jednym z nich jest siedziba I Liceum Ogólnokształcącego im. Bolesława Krzywoustego (ukończyłem je ćwierć wieku temu). Dlaczego dziś o tym piszę? Skąd zdjęcie „pamiątkowych szpilek”? O tym na końcu.
Gdy zapytasz kogoś o wydarzenie historyczne związane z Głogowem, najczęściej pierwsze co przyjdzie na myśl to historia oblężenia i obrony miasta oraz związana z tym zdarzeniem tragedia w 1109 roku. W 1966 mieszkańcy postanowili upamiętnić to wydarzenie i ufundowali Pomnik Dzieci Głogowskich, który został odsłonięty w 1979 r.
Obrońcy miasta zawarli porozumienie z najeźdźcą: w zamian za pięć dni rozejmu, przekazali swoich bliskich w zastaw – zakładnicy stali się gwarantem zawieszenia broni. To był czas potrzebny na to by zapytać Króla o zgodę na poddanie miasta. Ich bliscy mieli wrócić do grodu, bez względu na decyzję jaką podejmie monarcha. Miasto decyzją Króla Polski miało bronić się do końca, za wszelką cenę… Cesarz Henryk V, który oblegał Głogów, rozkazał przywiązać zakładników do machin oblężniczych, licząc na złamanie ducha obrońców. Musieli oni bowiem podjąć trudną decyzję – zabić swoich bliskich, wśród nich swoje dzieci i obronić miasto, czy się poddać… Głogów nie został zdobyty przez cesarza Henryka V, a pamięć o poświęceniu obrońców, tragicznym wyborze, jaki musieli podjąć mieszkańcy w czasie walki o miasto przetrwała na wieki.
Cena jaką musi zapłacić człowiek za swoje decyzje jest często wysoka. Nie chodzi tu o straty materialne, jest coś czego nie da się wycenić. To stres, to nieprzespane noce, to analizy i rozważania nad słusznością swoich postanowień. Szef wiele razy musi dokonywać trudnych wyborów. Im dłużej pracuje z zespołem, tym lepiej poznaje ludzi, współpracowników. Nawiązuje relacje, poznaje człowieka i dokładnie wie jakie konsekwencje będą go dotykać, gdy będzie musiał zdecydować o jego życiu. Tak właśnie to wygląda w praktyce – szef decyduje często o jakości życia pracownika i jego rodziny. Mówię tu o prawdziwych, zaangażowanych prezesach, dyrektorach czy kierownikach. Ludziach, którzy wiedzą co to odpowiedzialność za firmę, za zespół, za pracowników, za jakość ich życia.
Od roku żyjemy w pandemii, to zmasowany atak na stosunki społeczne, na biznes, na gospodarkę. Wróg jest niewidoczny, ale wszechobecny i skuteczny – potrafi zabić pół tysiąca obywateli w ciągu doby. Zakazy, nakazy rujnują nasze życie społeczne, wiele firm może zbankrutować. Podobnie jak obrońcy Głogowa tysiąc lat temu, wielu szefów dziś musi zdecydować czy w imię przetrwania firmy powinni poświęcić to co najważniejsze w każdej organizacji i zwolnić część załogi…
Łatwo jest rozstać się z pracownikiem, który nie realizuje swoich zadań i nie szanuje zasad organizacji. Dziś, wręczając wypowiedzenie często nie można wypowiedzieć formułki: „mieliśmy inne oczekiwania rozpoczynając współpracę i czas się rozstać”. Dziś szef musi spojrzeć w oczy zwalnianego i w zasadzie nie ma dobrych słów, aby wyrazić tragizm tej całej sytuacji. To trudne zadanie, ale i czas, w którym takie decyzje są podejmowane nie jest wcale łatwy. Brak realnego wsparcia dla przedsiębiorców, kończące się rezerwy własne firm i ich właścicieli, gospodarka krajowa i światowa na krawędzi załamania… Prawdziwy kryzys ma dopiero nadejść w tym roku.
Firmę trzeba ocalić, obronić za wszelką cenę, by móc ją odbudować w przyszłości. Trzeba myśleć o tym co będzie, to teraz najważniejsze.
[ Pamiątkowe szpilki zbierał mój tata, w czasie podróży służbowych. Dołożyłem do tego swoje pamiątki, zdjęcie poniżej przedstawie część tego zbioru. To praktycznie wszystkie miasta, a każde ma swoją niepowtarzalną historię. Będę o tym pisał 7,17 i 27 dnia miesiąca.]
