Ludzie to emocjonalne istoty. Często zapamiętują ważne dla nich zdarzenia i daty. Zapamiętujemy dzień, w którym zostajemy rodzicami. Ale i szczególnie w pamięci zapadają nam ostatnie chwile, które spędzamy ze swoimi rodzicami.
27 dni temu w Europie rozpętała się wojna, jakiej świat od dawna nie widział na tym kontynencie. Jak zapamiętamy tę datę? Od kilku tygodni zadaję sobie pytanie co oznacza inwazja na naszego sąsiada dla Polski?
Większość naszych rodziców nie pamięta samej wojny. Może wiedzą, jak wygląda odbudowa kraju po pięciu latach pożogi. Ukraina broni się już miesiąc, ale skala zniszczenia ich kraju przypomina obrazy, które widziałem do tej pory tylko w filmach dokumentalnych. Kroniki WW2 pokazują apokaliptyczny krajobraz zniszczonych miast, dróg, mostów, masowe groby ludności cywilnej?
Nie mam pojęcia jak jeden człowiek może zdecydować o takim cierpieniu, o takiej tragedii setek, tysięcy, milionów rodzin? Przecież nikomu nie brakowało terytorium, jedzenia ani innych dóbr materialnych. Ludzie żyli obok siebie od tylu dziesięcioleci i nagle zaczynają strzelać do sąsiadów? Już to przerabialiśmy…
Marzę o tym by poznać datę końca tej wojny i oby nie była zbyt odległa? Marzę o powrocie do normalności, o spokojnym śnie i możliwości planowania przyszłości. Niech to się już wreszcie skończy. Niech to się stanie dziś a najlepiej już teraz.
W wojnach nie ma wygranych, obie strony coś tracą. W przypadku tej rzezi chyba już nie ma wątpliwości, że od pierwszego dnia cena była zbyt wysoka?
27 dzień walki o?
Właściwie po co to wszystko i na co?
Dużo bym dziś dał, by poznać tę datę, w której odzyskamy nadzieję na nowy lepszy świat?, nowe lepsze jutro…
