PRZYZWOITOŚĆ

„Jeśli nie wiesz, jak się zachować, zachowuj się przyzwoicie”… (Antoni Słonimski). O rany! Usłyszałem to dzisiaj rano w programie informacyjnym z ust pewnego człowieka, który apelował do prezesa NIK, nawołując go do ustąpienia z urzędu… Co za tupet, żeby to robić publicznie, ten człowiek sam już dawno powinien odejść z urzędu. Wyświechtane słowo, zdeptane, którego znaczenia już chyba nie pamiętamy. Prezydenci nie przywiązują do niego wagi. Znamy historię zderzenia z tramwajem o poranku – to z lokalnego podwórka, po takim zachowaniu urzędnik, który szanuje urząd powinien natychmiast z niego zrezygnować i ponieść wszystkie konsekwencje. Znamy historię wybiórczego traktowania prawa ( stwierdzenie, że wyrok sądu to tylko opinia…), przy tym ośmiorniczki i szczere rozmowy u „SOWY…” (podobno już bez przyjaciół), to nic. Jest wiele przykładów obrazujących „przyzwoite zachowania” osób publicznych, które powinno być przykładem jak nie należy postępować, a mimo to trwają i mają się dobrze na swoich stanowiskach, nawet awansują. Jak to interpretuje społeczeństwo? Jaki przykład dajemy młodzieży? Taki oto, że każdy cwaniak jest lepszy od człowieka przyzwoitego. Jak cię złapią na kradzieży, to robisz zdziwioną minę i mówisz, że to przecież ci się należało. Jak przyłapią cię na kłamstwie, to na nowo definiujesz prawdę, albo udajesz ofiarę. Dziś na masową już skalę stosowana jest taktyka grania na zwłokę, na czas. Ludzie zapomną, wybaczą i to się im po prostu się opłaca, bo działa. Przecież widzimy, z mijają lata, a ci ludzie nie ponoszą konsekwencji. Są nietykalni i dalej, przyspawani do stołków okupują swoje urzędy. Można by powiedzieć, że „przyzwoitość” została na nowo zdefiniowana. Bzdura. Tak jak prawda jest tylko jedna, tak samo jest z przyzwoitością. Tylko w ustach ludzi nieprzyzwoitych słowo to brzmi szkaradnie. Nie przyzwyczajamy się do tego, amnestia dotyczy tylko ludzi przyzwoitych. Jeśli nie współcześni to historia ich oceni. Jest jeszcze bóg, ale wieczne potępienie to za mało, dla tych szkodników.